Fra broder Jan Leversund har vi fått denne refleksjonen ved et årsskifte:
Her om dagen var eg igjen vikar på den tidlegare arbeidsplassen min Kystlegane og i lunsjen kom samtalen inn på dette med alderdom.
Kva tid er ein eldre og kva tid er ein gamal? Det kjem an på kordan ein føler seg, meinte nokre.
WHO definerer eldre som mennesker mellom 60 og 74 år og gamle som mennesker fra 75 år og oppover.
Så nå er eg også blitt gamal. Men eg har eit avslappa forhold til det å bli gamal. I alle fall trur eg det sjøl. Eg tenker at det får gå som det går og det går seg vel til etter kvart. Ein modnast til det.
For straks ein vert fødd, er ein dømd til å døy. Det er prisen for å få livet.
For mange år sidan var eg i sjukebesøk hos ein pasient på 98 år. Ho lurte på om Gud hadde gløymt ho, så ho låg og sukka og ba om at Han snart måtte henta ho heim.
Men kan du lytta på hjarta mitt før du går doktor? Berre så eg veit om det er i orden? Javel, tenkte eg. Var det ikkje du som ville flytta heim?
Men eg sa ikkje noko. Berre lytta på eit hjarta som trass alt hadde lyst til å leva ei lita stund til.
Høstsang - Odd Børretzen og Lars Martin Myhre
